Μια διαφορετική αφήγηση για την 11η Σεπτεμβρίου κάνει ο Τζόναθαν Σάφραν Φόερ, το νέο παιδί-θαύμα της αμερικανικής λογοτεχνίας, ψάχνοντας τον "πάτο της θλίψης" μέσα από τα μάτια ενός εννιάχρονου παιδιού.

"Το επίτευγμα του Φόερ είναι ότι μιλώντας με όρους εντελώς ατομικούς καταφέρνει να εμπλέξει έμμεσα το πολιτικό στοιχείο στην αφήγηση. Γιατί, τι άλλο αν όχι κριτική στη χώρα του είναι η αντιπαραβολή της 11ης Σεπτεμβρίου με τη Δρέσδη, όπου οι Σύμμαχοι επέδειξαν εκδικητική μανία; Τα ερείπια γίνονται ο εφιάλτης αυτών που επιζούν, οι οποίοι μάλιστα, συνήθως, δεν μοιράζονται με κανέναν το δυσβάστακτο βάρος και υποφέρουν μέχρι τέλους. Ο Φόερ, γόνος εβραϊκής οικογένειας, γνωρίζει το ζήτημα καλά - το Ολοκαύτωμα ήταν από τα θέματα του πρώτου του βιβλίου. Και γνωρίζει ότι για τους απάτριδες ούτε η δυστυχία έχει πατρίδα."
(Μανώλης Πιμπλής)

"Το δεύτερο μυθιστόρημα του Τζόναθαν Σάφραν Φόερ εκπληρώνει όλες τις προσδοκίες μας - είναι φιλόδοξο, εντυπωσιακό, αινιγματικό και πάνω απ\' όλα, μέσα από το πορτρέτο του ορφανεμένου Όσκαρ, εξαιρετικά συγκινητικό. Τα δυνατά συναισθήματα που μας γεννά δεν είναι δανεισμένα, είναι αυθεντικά. Ένα μοναδικό επίτευγμα."
(Salman Rushdie)


Το βιβλίο μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο το 2011 από τον σκηνοθέτη Στίβεν Ντάλντρι ("Οι ώρες"), με τον νεαρό Τόμας Χορν και τους Τομ Χανκς και Σάντρα Μπούλοκ στους βασικούς ρόλους.